Kediler Tatilde

Şuayip Odabaşı
20/08/2010

Kepez?de iki mahalle var.

Yaşam alanım ?Boğazkent Mahallesi?

Mahallenin deniz yönündeki evleri bahçeli evler.

Her ev iki üç katlı.

Sessiz ve sakin.

Sokaklar birbirini dik kesiyor.

Gürültüyü sadece, ?kediler ve köpekler yapıyor? desem, yapmıyorlar.

İnanın gürültü yok.

Her evin bahçesinde; erikler, kayısılar, incirler?

Ya da çiçekli süs ağaçları. Güller. Kimileri, sahibini bile bilmedikleri arsaların içine sebze bahçesi yapmış. Domates, biber, patlıcan o biçim. Börülceler, bahçe duvarlarına sarılmış.

*

Sahilde çay bahçeleri var.

Deniz kenarında insanlar, akşamları boğazdan esen serin rüzgârlarla geçiriyorlar günlerini.

Boğazdan gemiler geçiyor.

Çeşit çeşit gemiler.

Kimisi Marmara?ya giriyor. Kimisi Ege?ye doğru yollanmış. Yük gemileri

Ara sıra ışıl ışıl yolcu ve turist gemileri de geçiyor.

Ne derler onlara, özel isimleri var mı? Bilmiyorum.

Bir zamanlar bir dizi vardı. ?Aşk Gemisi?. İşte öyle gemiler.

?Ah! O gemide ben de olsaydım? diyenler vardır.

Bakıyoruz sahilden.

Gemiler de, bize bakıyor mu acaba?

*

Yaşamak için para gerekli.

Ekonomi gıcır olacak.

Kısıtlı yaşıyoruz. İdare edeceğiz. Bizim payımıza da, böyle yaşamak düşmüş.

Bizim eğlence yerlerimiz çay bahçeleri.

Bir çay bahçesine oturdunuz mu, çaycı çocuk tepenizde.

Hoş geldiniz demeden, “Ne içersiniz?”

Oğlum bana “zıkkımın kökünü” getir.

Kızım sen de?

Eeee ticaret.

Yalnız dikkatimi çeken tek şey şu.

Çok kedi var ya.

Memleketin kedileri otobüslere binip, Kepez’e gelmişler.

Kepez’de, “Dünya Kediler Kongresi” mi var acaba?

Çeşit çeşit kedi.

Kimisi, aile boyu sahilde. Çay bahçesinde. Kediler, kimin elinde bir yiyecek görseler, ?miyav?.

Hele etli bir şeyse eldeki, beş kere ?miyav.?

Hem de koro halinde.

?Miyaaavvvvv! Miyaaavvvv!?

İki gözü kör bir kedi bile gördüm.

Karnı tok olanlar, uzanıyor bir ağacın altına. Ohhh! Gel keyfim gel.

Birçok kişide, elindeki tasmaya bağlı bir köpeği gezdiriyor sahilde.

Evlerin balkonlarında, kurt köpekleri.

Sokak köpeği, çok yok. Tek tük görünenlerde mülteci filan olmalı. Kuyrukları apış aralarında dolaşıyorlar.

Bireyselmiş birçok insan, evlerin içinde tıkılıp (kapanıp) duruyor.

Evlerine köpek sokmuşlarda, insan sokmamışlar.

Dostları yok.

Köpeklerle yaşıyorlar işte.

Kimisinin birkaç evi var. Kiracı peşinde koşuyorlar. Paraları var. Huzurları var mı acaba?

Ne bileyim?

Bu dünyada züğürtlerin bir tesellisi vardır.

?Para var, huzur yok.?

Bu sözü parası olan birside; ?Para var, huzur var? diyebilir.

İnsanın huzuru cebinden değil, yüzünden belli olur.

Bakın birisinin yüzüne, her şeyi anlarsınız.

*

Köpeklerin, yalakalığı bitmez.

Kediyi de istediğin kadar sev. Nankörlüğü elden bırakmaz.

Yinede severim, köpekleri ve kedileri.

Köpekler tasmalı.

Geç köpekleri.

En huzurlu olanlar, inanın kediler.

Sahilde bir lokma ile idare ediyorlar.

Çöp kutuları ağzına kadar en iyi yiyeceklerle dolu.

Konut sorunu yok.

Taksit yok.

Geçim derdi yok.

Borç yok.

Çek senet yok.

Kedi olmak varmış, anasını satayım.

Şöyle sahilde uzanıp yatmak.

Bir vatandaş yatsa, tekmeleyip uyandırırlar.

Kedilere karışan yok.

Kediler tatilde.

Kepez sahilinde.

Bir daha gelirsem dünyaya?

Kedi olacağım kedi!

Dünya’ya, “miyav” çekeceğim.

Filtreler:

Şuayip Odabaşı Son Yazıları...

Yorumlar...

    Henüz yorum yok...

Sizin Yorumunuz...

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir